- DYLJA
- disguise* * *(dyl; dulda; duldr, duliðr, dulinn), v.1) to keep (one) in ignorance of a thing;dylja e-n e-s (eigi skalt þú þat gera at dylja þik sjálfan sanninda);dylja e-s, to conceal, deny, disavow, Þórir dylr þess ekki, Thor does not deny it;Eysteinn duldi þeirra orða fyrir sik, E. professed that he had never said any stuch thing;allir duldu, at né eitt vissi til Hrapps, all pretended ignorance about Hrapp;vera, ganga, duldr (duliðr, dulinn) e-s, to be unaware of, to be kept in ignorance of (hefir hon verit alls þessa duld; veit engi ætt mína ok ganga þess allir duldir);dulið (dulin) ertu, Hyndla, H., thou art mistaken (deceived);duliðr (dulinn) at e-m, mistaken about one;2) refl., dyljast, to conceal (hide) oneself;at þat sé flugumenn ok vili dyljast (disguise themselves) undir munka búnaði;dyljast í e-u, to conceal a thing from oneself, be ignorant of = ganga duldr e-s (Eiríkr konungr þarf nú ekki at dylja í því, at);dyljast við e-t, to refuse to acknowledge, to ignore;trúit þessu eigi, meðan þér megit dyljast, as long as you can ignore it, till you get full evidence;en Sveinn duldist við þat, but S. shrank from believing it.* * *pret. duldi and dulði, part. duldr, duliðr, Fms. ii. 97; dulinn, Fb. i. 11 (Hdl. 7), Fs. 97 (MS. Arna-Magn. no. 132); [Swed. dölja; Dan. dölge]I. to conceal, hide, with acc. of the person, gen. of the thing concealed; d. e-s, to disavow, deny, dissemble; ætla ek því alla (þá varla ?) kunna at dylja þessa ráða, they can hardly deny it, Eg. 49; Þórir dylr þess ekki, 173; Eysteinn duldi ok þeirra orða fyrir sik, E. said he had never said such a thing, Fms. ix. 329; þó duldu þeir ekki illvirkja sinna, they denied not their guilt, confessed it, Sks. 583: with following subj., en allir duldu at né eitt vissi til Hrapps, all dissembled, Nj. 133; en ef umboðsmaðr dylr (disavows), at hann hafi við umboði tekið, Gþl. 375.II. reflex. to conceal, hide oneself; ok kendi brátt … þó at hann dyldisk, Fms. ii. 173; ok fékk hann svá dulzk fyrir honum, at eigi vissi jarl …, he hid himself (his thoughts) so well, that …, viii. 16; at þat sé flugumenn, ok vili dyljask (disguise themselves) undir múnka búnaði, vi. 188.2. metaph., d. við e-t, to conceal for oneself; þurfu vér eigi at dyljask við, at …, Fms. v. 1; megu þeir þá eigi við dyljask, at ek hefi drepit hann, Grett. 155 A; en Sveinn duldisk við þat, S. shrank from believing it, Orkn. 298; ekki dyljumk ek við (I don’t disavow) skuldleika okkra, Ld. 40; en ef goði dylsk við (disavows) þingfesti þess manns, Grág. i. 23; trúit þessu eigi meðan þér megit við dyljask, believe it not as long as you can disavow it, i. e. till you get full evidence, Fms. ix. 477: dyljask í e-u; Eiríkr konungr þarf nú ekki at d. í því, at …, king E. cannot conceal it for himself, that …, Eg. 424, Þiðr. 118, 191, 196.III. part. pass., the phrase, vera (ganga) duliðr (duldr, dulinn) e-s, or vera d. at e-u, to be unaware, to be kept in ignorance of a thing; hefir hon verið alls þessa duld, Vígl. 33; en at þú gangir lengr duliðr þess er skylt er at vita, than that thou shouldest be longer ignorant of things which all people ought to know, Edda 13; veit engi ætt mína, ok ganga þess allir duldir, Fms. viii. 21; dulin ertú Hyndla, H., thou art mistaken, Hdl. 7; ok ertú of mjök dulinn at honum, herra, thou, my lord, art too much mistaken about him, i. e. trustest him too well, Fs. 97, cp. Fms. ii. 57: the phrase, e-t fer, gengr, dult, is hidden, kept secret.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.